23.02.2011-Skoki L

Trener: Stefanowa
Dyscyplina: skoki L
Miejsce: zakryty parkur
Czas: 2 godziny
Pogoda: zimno

TRENING
Przyjechałam do Dean i z ociąganiem wysiadłam z samochodu. Powietrze było zimne. Doszłam do wniosku, że mój bezrękawnik jest wprawdzie śliczny, ale za cienki na tą pogodę. Sięgnęłam na tylne siedzenie i wyciągnęłam moją fioletową kurtkę. Założyłam ją i poszłam do stajni. Podeszłam do boksu Koheilana Adjuze i czule go przywitałam. Znamy się już dość długo. Dałam mu małą marchewkę i poszłam do siodlarni. Odnalazłam siodło tego pięknego ogiera i resztę sprzętu. Nie miałam najmniejszej ochoty na czyszczenie konia na dworze, więc przywiązałam go w stajni. ogier nie lubi szczotkowania, więc podczas czyszczenia nie obyło się bez parskania, wierzgania i innych niezbyt przyjemnych końskich objawów złości. Wreszcie skończyłam i odetchnęłam z ulgą. Nie lubię czyścić go. Osiodłałam go i wyprowadziła. Na dworze wsiadłam. Od razu skierowałam się na parkur.

ROZGRZEWKA
Nie planowałam dzisiaj długiej rozgrzewki, bo przy tej pogodzie i ja i koń woleliśmy skończyć trening jak najszybciej. W stępie zrobiłam tylko wężyka, koło i trochę innych ćwiczeń. Dałam Adjuze łydkę do kłusa ale on ruszył galopem. Jak widać chciał się rozgrzać. Zatrzymałam go.
- Chcesz jak najszybciej skończyć rozgrzewkę to bądź grzeczny.
Znowu ruszyłam do kłusa. Tym razem ogier posłuchał. W tym chodzie też nie robiłam za dużo ćwiczeń. Wreszcie przeszłam do wyczekiwanego przez konia galopu. Parę kółek. Wolty, półwolty, serpentyny, wężyki i koła. Wreszcie ogier był rozgrzany. Mogłam zacząć trening.

TRENING

Nie planowałam dzisiaj długiego treningu. Dziesięć przeszkód i koniec. Plan był taki:
- stacjonata 80cm
- pochyły okser 75cm
- okser 100cm
- koperta 90cm
- double barre 85cm i 95cm
- piramida 85cm i 100cm
- triple barre 90cm, 95cm i 100cm
- pająk 70cm
- stacjonata 105cm
- okser 80cm
Jeszcze raz spojrzałam na ustawione przeszkody i ruszyłam. Pierwszą stacjonate Siwy przeskoczył po mistrzowsku. Bez zawahania, zahaczenia. Pochyły okser był jeszcze niższy więc koń nie miał problemu. Ale następna przeszkoda była już dość wysoka. Nie byłam pewna czy koń przeskoczy ją za pierwszym razem. Ale przeskoczył nawet bez zawahania. Usłyszałam tylko cichy stuk tylnego kopyta. Jest dobrze. Dalej double barre. Dość krótki najazd, odskok i lądowanie. Idealnie. Przy piramidzie był mały błąd w lądowaniu. Ale to się czasami zdarza. Jechaliśmy w stronę kolejnej przeszkody. Triple barre ale wysokości zmieniają się tylko o pięć centymetrów. Konie które skaczą w wyższych klasach czasami mają z tym problemy. Widziałam że Adjuze nie jest chętny do skoku. Dałam mu łydkę, bo zaczął zwalniać. Ruszył bardzo szybkim galopem. Wybił się w ostatniej chwili. Ale przeskoczył bezbłędnie. Zaśmiałam się i pogłaskałam go. Ten konik ma talent. Ja już wcześnie mówiłam że on nadaje się do wyższej klasy, ale nikt mnie nie słucha. No cóż marnuje się jego talent. Po takiej przeszkodzie Koheilan Adjuze przeskoczył 70-cio centymetrowego pająka idealnie. Z wysoką stacjonatą też poradził sobie świetnie. A ta przeszkoda wykraczała wysokością po za klasę L. Ostatnią przeszkodą był okser. Ogier chyba wiedział że po tym koniec i chciał się wybić trochę za wcześnie. Przytrzymałam go i skok wyszedł perfekcyjnie. Na koniec zrobiłam jeszcze kilka kółek kłusem i stępem. Potem poszłam do stajni.

PO TRENINGU
Wyjście z jednak trochę ogrzewanego parkuru na dwór było szokiem. Od razu zrobiło mi się strasznie zimno. Pobiegłam do stajni szybko rozsiodłałam ogiera, odprowadziłam go do boksu i poszłam do Dei. Do mnie do domu było zdecydowanie za daleko.