Trening canicrossowy

Przygotowałam się do treningu. Zapinając pas krzyknęłam do Shasty. W mgnieniu oka znalazła się przede mną wesoło merdając ogonkiem. Kiedy skończyłam chwyciłam szelki i założyłam haskiej. W jej oczach widać było takie samo podekscytowanie jakie przepełniało w tej chwili moje oczy. Chwyciłam smycz z amortyzatorem. Przypięłam ją do szelek suni i mojego pasa. No to ruszamy. Szybkim krokiem udałyśmy się do lasu. Gdy tylko znalazłyśmy się za linią drzew, zaczęłam biec. Haska skupiła się teraz na swoim zadaniu i przyspieszyła kroku. Biegłyśmy sobie spokojnie leśną ścieżką. Byłyśmy tylko my dwie i okoliczna przyroda. Planowałam dzisiaj zrobić 5 km. Po przebiegnięciu 1/5 trasy wbiegłyśmy na plażę. Chcąc nie chcąc musiałyśmy zwolnić kroku, bo obie miałyśmy problem z szybkim biegnięciem po takim niestabilnym terenie. Shasta starała się biec najszybciej jak się da, ale co chwila podobnie jak ja zapadała się w piasek. Wreszcie naszym oczom ukazał się tak wyczekiwany las. Z każdym krokiem byłyśmy coraz bliżej. Gdy wbiegłyśmy za linię drzew, gdzie piasek był stabilny, obie wystrzeliłyśmy jak z procy. Haska pędziła jak wiatr jednocześnie ciągnąc mnie i ułatwiając mi nabranie prędkości. Suczka wiedziała już o co chodzi w tym sporcie i doskonale sobie radziła. 2/5 trasy już za nami. Ścieżka robiła się stopniowo coraz szersza. Shasta zwolniła kroku. Chciała chwile odpocząć. Postanowiłam nie zatrzymywać się, ale przejść z nią do marszu. Suczka bardzo chętnie wykonała moje polecenie. Teraz szłyśmy sobie spokojnie aby nabrać nowych sił na dalszą drogę. Powoli zbliżałyśmy się do połowy trasy. Po niecałych dziesięciu minutach cmoknęłam i suczka znów wystrzeliła jak z procy. Po minucie była już za nami połowa drogi. Nagle Shasta zatrzymała się. Przed nami było super dużo błotka. Ubrałam buty przystosowane do takich okoliczności, więc zachęciłam ją by ruszyła dalej. Ona jednak dalej stała. Dałam za wygraną i postanowiłam ominąć błoto. Wymijając je zauważyłam, że na początku jest błoto, a potem stopniowo zmienia się w bagno. Postanowiłam po treningu nagrodzić Shastę. Po ominięciu bagna musiałyśmy biec pod górę. Z jej szczytu widać było cały las. Postałyśmy tak chwilę i ostrożnie zeszłyśmy na dół. 3/5 trasy już przebiegnięte. Po kilku minutach znowu trzeba było wbiec na plażę. Tym razem odcinek do pokonania był o wiele dłuższy. Biegłyśmy i biegłyśmy. Po dziesięciu minutach za nami były już 4/5 trasy. Jeszcze tylko jeden kilometr. Piasek na plaży naprawdę bardzo utrudniał i spowolniał bieg. Leśną drogą już dawno byłybyśmy w domu. Ale nie tu. Tutaj zawsze wszystko idzie wolniej. Shasta co chwilę zapadała się w piasku przez co zaczynała się denerwować. Nie lubiła tej trasy. Wolałaby już biec przez wodę. Ale nigdy się nie poddawała. Była zła, to fakt, lecz ciągle dawała z siebie wszystko. Nareszcie, naszym oczom ukazała się leśna ścieżka prowadząca do stadniny. Zwolniłyśmy do wolnego spaceru i powolutku szłyśmy sobie ku obiektowi. Sunia mocno dyszła. Zmęczyła się. Kiedy dotarłyśmy na miejsce dałam jej się napić. Sama zrobiłam to samo. Gdy obie zaspokoiłyśmy pragnienie, zdjęłam pas i jej szelki. Odłożyłam na miejsce i zajęłam się myciem jej łap. Były bardzo brudne, ale przyzwyczaiłam się już do tego. To był bardzo męczący trening.