27.07.2013r. Join-up

Po ostatniej nieudanej próbie przyzwyczajenia Kenshina do wędzidła, postanowiłam, że czas popracować trochę nad więzią między nami. Udało mi się już zdobyć jego zaufanie, ale zawsze może być lepiej. Przeszukałam internety i odnalazłam metodę idealną dla nas, a mianowicie join-up. Cała nakręcona, pewnej słonecznej soboty udałam się do Deandrei. Rano zaopatrzyłam się jeszcze w zapas marchewek dla mojego kochanego rudzielca. O dziwo dzisiaj nie powitało mnie rżenie mojego słoneczka. Okazało się, że był on zbyt zajęty smaleniem cholewek do koleżanki z boksu obok, żeby zauważyć moją obecność. Dopiero, gdy pojawiłam się obok, spostrzegł, że już jestem. Pogłaskałam go przez chwilę i postanowiłam, że od razu zabierzemy się do pracy. Udałam się do siodlarni po szczotki itd. Wróciłam prędko i wyprowadziłam go z boksu. Kiedy był już przywiązany zabrałam się za czyszczenie. Na początek zlikwidowałam wszystkie sklejki. Następnie wyczesałam całą jego śliczną sierść. Kolejne było wyczesywanie grzywy i ogona. A na koniec wyczyściłam mu kopytka. Kiedy był cały czyściutki, odwiązałam go i wyszliśmy na zewnątrz.
Udaliśmy się oczywiście na round-pen. Gdy byliśmy na miejscu, na chwilę puściłam go luzem, żeby mógł się troszeczkę wyszaleć zanim zaczniemy.
Obserwowałam go przez parę minut, a kiedy brykanie wyraźnie mu się znudziło, podeszłam do niego. Postanowiłam, że czas zacząć. Chwyciłam bat. Skierowałam Kenshina w stronę płotu i zachęciłam do ruszenia naprzód. Na początek zrobił kilka okrążeń wzdłuż płotu stępem. Czekałam aż nieco się uspokoi i przede wszystkim rozgrzeje. Bryknął parę razy, ale po chwili się uspokoił i mogliśmy już przejść do następnego etapu. Następnie zachęciłam go do przyspieszenia kroku. Bacznie obserwowałam jego zachowanie. Po dwóch okrążeniach zniżył głowę tak, że prawie dotykał chrapami ziemi. Czekałam na następne sygnały. Doczekałam się kolejnego po następnych trzech okrążeniach. Rudy skierował wewnętrzne uszko w moją stronę. Trzeci sygnał pojawił się zaledwie po jednym okrążeniu. Kenshin wtedy jednocześnie pochylał głowę, kierował uszko w moją stronę i tak jakby coś przeżuwał. Moja radość była przeogromna. Poczekałam chwilę, aż pokona tak kilka kółek. Wtedy też odłożyłam bat i odwróciłam się do niego plecami. Przykucnęłam i zaczęłam udawać, że coś robię z rękami. Po chwili usłyszałam jego kroki za sobą. Nie musiałam długo czekać, żeby poczuć jego oddech na karku. Rudy oczywiście musiał mnie troszeczkę pociągnąć za włosy, ale nad tym popracujemy kiedy indziej. Wstałam powoli, odwróciłam się do niego i pogłaskałam. Następnie ruszyłam przed siebie. Ogier przez chwilę się zawahał, a następnie podążył za mną. Spacerowaliśmy tak przez kilka minut. Wtedy stwierdziłam, że efekt został osiągnięty i w sumie możemy się już powoli zbierać. Podpięłam mu uwiąz i powoli ruszyliśmy w stronę stajni.
Kiedy dotarliśmy na miejsce zajęłam się pielęgnacją rudego. Tym razem miałam trochę do roboty, gdyż Kenshin postanowił wytarzać się przed opuszczeniem round-pena. Na początek pozbyłam się piachu i sklejek z jego sierści. Następnie dokładnie go wyszczotkowałam, wyczesałam grzywę i ogon oraz wyczyściłam kopyta. Postanowiłam, że dzisiaj znowu go pomasuję. Tym razem także poświęciłam na to trochę czasu. Uznałam, że trzydzieści minut to będzie optymalny czas. Gdy skończyłam i Kenshin był już całkiem zrelaksowany, wprowadziłam go do boksu i obdarowałam smakołykami. Pocałowałam go w chrapki i wróciłam do domu.