7.01.2012 - Los terenos >3

Zaśmiałam się do Dejszonii i pozwoliłam Hiduszowi przyspieszyć. >O Prychnął radośnie i pogalopował beztrosko przed siebie.

[boże, nie mam weny, wybaczcie x.x]

Odwróciłam się nieco speszona swoją głupotą xD
-Omfgsz, sorry dziewczyny zapomniałam że mamy tu młodziaki x.x mówcie jak będę miała wrócić -powiedziałam dość głośno żeby mnie słyszały ale żeby kopytne się nie spłoszyły. Sherlock wielkimi susami galopował przed siebie, pracując zadem porządnie i lekkim krokiem wioząc mnie tuż obok końskich kompanów ^^

- Spokojnie, dajemy radę - zawołałam uśmiechając się lekko. Wikusza młóciła kopytami podłoże. Głowę miała nieco opuszczona pracując grzbietem podczas galopu, głęboko wkraczając zadami pod kłodę.

- Nie jesteśmy aż takimi słabeuszami - zaśmiałam się. Pilnowałam cały czas tempa. Etna galopowała rozluźniona, mocno pracując zadkiem.

Hidens był mega zachwycony tą galopadą w śniegu i bryknął sobie dwa razy ze szczęścia. u.u Zobaczyłam kolejną kłodę przed nami, więc ogarnęłam ogra i skupiłam się na tym, żeby oddać dobry skok. Srokacz prychnął zadowolony, bo też zauważył przeszkodę. W mgnieniu oka znaleźliśmy się przed kłodą. Hid wybił się porządnie i ładnie przeskoczył. Również lądowanie było ok, bo nie wyleciałam z siodła... XD

Sheru zachęcony brykami Hida również raz oddał z zadu, po czym zbystrzył się i wyrwał w stronę kłody. Przytrzymałam go mocno, żeby się nie zabił. Najechaliśmy dość normalnym tempem, przy odskoku ogier poślizgnął się na czymś. Serce stanęło mi w gardle, na szczęście jednak doświadczony wielkopolak wyratował się z tej niebezpiecznej sytuacji.
Poklepałam go po szyi i wypuściłam powietrze z ulgą, po czym obejrzałam się, jak radzi sobie reszta wesołej gromadki.

Wiszu zrobiła omal stopę widząc jak Sheru się poślizgnął. Sama jednak wpadła w poślizg i aby nie uderzyć w kłodę skoczyła prawie z miejsca. Kompletnie wybita z rytmu aż puściłam wodze gdy Wi ratując szyją wyrwała mi je z rąk. Koniec końców usłyszałam tylko ciche uderzenie ochraniaczy o kłodę i odczulam przydługi brak kontaktu siedzenia z siodłem ale znalazłyśmy się obie po drugiej stronie. Wi galopowała bez żadnej oznaki bólu. Pozbierałam więc szybko wodze i skróciłam galop.
- Deicu masz w łeb za takie zagrywki!

tererere, widząc poślizg i wyrwanie Shera przytrzymałam klacz, a zwolniłam jeszcze bardziej, gdy zauważyłam że się poślizgnął, a Wi przyśpieszała. Ja nie ryzykowałam i przejechałam obok kłody. Etna trochę się zdenerwowała, że nie pozwoliłam jej skoczyć, ale nie mogłam sobie teraz pozwolić na ew. kontuzje :'D Za kłodą przyśpieszyłam i szybko dogoniłyśmy tyłek Sayca i Wiki.

Hid był zadowolony z tego, że cały czas galopował i nie musiał znacznie zwalniać. Dziewczyny na młodszych koniach dzielnie dotrzymywały kroku mnie i Dejcowi. Poklepałam Hida i poprowadziłam go pomiędzy drzewami. Wypatrywaliśmy kolejnej kłodyyyy.

-Przepraszam noo, nie moja wina że mój koń ma słabe opony x.x - zrobiłam skruszoną minkę i skręciłam obok Tiarca, wjeżdżając również między drzewa. Zwolniliśmy i spokojnym galopem manewrowaliśmy między rzadkimi drzewami. W razie co zawsze mogliśmy przejść do kłusa żeby się nie pozabijać.

Dla Wi jazda między drzewami była dobrym ćwiczeniem. Kobyłka musiała się bardziej pogimnastykować i skupić na sygnałach ode mnie co pozwoliło jej nieco spuścić pary po ostatnim, nieudanym skoku. W końcu opuściła głowę i zgrabnie składała się do zakrętów.

Na początku trochę nie wyrabiałyśmy z Etną, ale po chwili unormowałyśmy tempo i skupiłyśmy się. Klacz ładnie omijała kolejne drzewa. Co jakiś czas pod jej kopytami strzelała jakaś gałązka, co ją lekko płoszyło.

W końcu przyuważyłam kolejną przeszkodę, którą mogłyśmy pokonać. Naprowadziłam Hidalga na kłodę i skupiłam się na skoku. Ogier sprawnie przeskoczył, dobrze baskilował i podwinął szkity. Poklepałam go i pojechałam dalej.

Tym razem pilnowałam już Sherlocka, żeby skok był przewidywalny i spokojny. Powoli, acz pewnie dojechaliśmy do kłody i wybiliśmy się w optymalnym miejscu, ogier podczas krótkiego lotu ładnie się poskładał i ekonomicznie pokonał przeszkodę. Prześlizgnął się płynnie po czym niewzruszony kontynuował galop, parsknąwszy tylko z zadowolenia. Następnie przyśpieszył i zaczął gonić Hida, dlatego wpakowałam go nieco za zad ogiera mając nadzieje że nie podjedziemy na tyle blisko żeby srokacz nas skopał xD

Wiku podniosła głowę żywo spoglądając na kolejną przeszkodę. Przytrzymałam ją nieco aby nie wpakowała się w kłodę po czym odpuściłam lekko by mogła swobodnie pracować szyją w skoku. Kobyłka schowała podwozie jak rasowy boeing po czym miękko wylądowała po drugiej stronie